διαθέσιμο εδώ

Εισαγωγή

«O là là, o lé lé, solidarité avec les sans-papiers»

(γαλλικό σύνθημα «αλληλεγγύη στους χωρίς χαρτιά»)

Η έννοια της αλληλεγγύης έχει μακρά παράδοση στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες εκκινώντας από το έργο του Durkheim (1897) που τονίζει την ιδέα και της σημασίας της για την κοινωνική συνοχή καθώς στο έργο του αναρχικού στοχαστή Kropotkin (1902) ο οποίος τόνισε την ιδέα της αλληλοβοήθειας. Με την πάροδο του χρόνου έχει μάλλον παραμεληθεί μέχρι που τελικά αναδύεται ξανά στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης καθώς των τοπικών και περιφερειακών κρίσεων. Η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο μια θεωρητική έννοια, είναι επίσης κεντρική για κοινωνικά κινήματα, τοπικές κοινωνίες, ανθρώπους σε κίνηση αλλα και για φορείς άσκησης πολιτικής. Όλοι οι παραπάνω αντιμετωπίζουν, ή και αρκετές φορές εργαλειοποιούν το ζήτημα της αμοιβαίας υποστήριξης και πώς ειναι δυνατο να επιτευχθεί η συνεννόηση για τη βελτίωση των μέσων διαβίωσης.

Στο παραπάνω πλαίσιο αντικείμενο της βιβλιογραφικής ανασκόπησης αποτελούν οι πόλεις, οι πόλεις που διαμορφώνονται διαρκώς από νεοφερμένους πληθυσμούς. Ειδικότερα η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και η Μυτιλήνη διαχρονικά χαρακτηρίζονται από πολλαπλές ιστορίες έλευσης και εγκατάστασης προσφύγων. Στη συγκεκριμένη βιβλιογραφική ανασκόπηση μελετάται η συζήτηση σχετικά με την άφιξη προσφύγων από το 2015 και μετά, και η προοπτική των αλληλέγγυων πόλεων σε σχέση με το δικαίωμα των προσφύγων στη πόλη και τις πρακτικές κοινών.